گالیله

گالیلئو گالیله در ۱۵ فوریه‌ی سال ۱۵۶۴ در شهر پیزا ایتالیا متولد شد. او اولین فرزند از یک خانواده‌ی ۶ فرزندی بود. پدرش وینچنزو گالیله، موسیقی‌دان بود و مادرش جولیا آماناتی نام داشت. نام گالیلئو ریشه‌های مختلفی در نیاکان او و همچنین رسوم ملت ایتالیا در دوران رنسانس داشته است.

گالیلئو گالیله (Galileo Galilei) دانشمند ایتالیایی بود که مانند بسیاری از دانشمندان هم‌عصر خود به دلیل مطالعه و تحقیقات، لقب همه‌چیزدان را یدک می‌کشید.

گالیله با استفاده از تلسکوپ، به مطالعات نجومی می‌پرداخت. از کشفیات او در زمینه‌ی کشف پدیده‌های نجومی می‌توان به فازهای نوری سیاره‌ی زهره، قمرهای بزرگ سیاره‌ی مشتری، حلقه‌ی زحل و همچنین بررسی لکه‌های خورشیدی اشاره کرد.

گالیله به خاطر مطالعات متنوع در علومی همچون نجوم، فیزیک، مهندسی، فلسفه و ریاضیات، القاب «پدر اخترشناسی رصدی»، «پدر فیزیک مدرن»، «پدر روش‌های علمی» و حتی «پدر علم» را یدک می‌کشد.

در بهار سال ۱۶۰۹ تغییر مسیری مهم در زندگی علمی گالیله اتفاق افتاد. او خبرهایی از اختراع یک وسیله‌ی علمی برای مشاهده‌ی اجسام دور در کشور هلند دریافت کرد. کنجکاوی گالیله و مطالعه در مورد تلسکوپ باعث شد که او به‌تنهایی تلسکوپی را اختراع کند. روش کار او نیز شبیه به دیگران بود اما تفاوت اصلی در این بود که گالیله به سرعت روند بهبود عملکرد تلسکوپ و لنزها را نیز فراگرفت و با تولید لنزهای بهتر، تلسکوپی قوی تولید کرد.

مشاهده‌ی اجرام فضایی توسط دانشمند ایتالیایی در این سال افزایش یافت و اولین کشف، مربوط به شناخت سطح سخت کره‌ی ماه بود. گالیله تصاویر مشاهده شده از ماه در تلسکوپ را ترسیم کرد و اثبات کرد که سطح این کره بر خلاف تصور سنتی نرم نیست.

 

کشف بعدی گالیله در مشاهده‌ی فضا، قمرهای چهارگانه‌ی مشتری بود. علاوه بر آن او به این حقیقت رسید که تلسکوپ ستاره‌های بیشتری نسبت به چشم غیرمسلح نشان می‌دهد.