صعود با دوچرخه

فواید صعود از سربالایی با دوچرخه در صعود با دوچرخه عضلات بیشتری به کار‌گرفته می‌شوند. بنابراین قلب باید شدید‌تر کار کند تا بتواند خون سرشار از اکسیژن و مواد مغذی را به محل مورد نیاز برساند. این اقدامات حرارت تولید می‌کند که به معنی فعالیت بیشتر برای قلب است. همچنین گردش خون بیشتری لازم است تا پوست عرق کند و بدن خنک بماند. هنگام رکاب‌زدن در یک مسیر سر بالایی، ضربان قلب 30 تا 40 بار بیشتر از زمانی است که دوچرخه‌سوار بر روی کفی رکاب می‌زند. بلند شدن و ایستادن بر روی رکاب ‌ها، ضربان قلب را پنج تا ده ضربه بالاتر می‌برد، به این علت که قسمت فوقانی بدن خود را نیز در حرکت درگیر کرده‌اند و دست ‌ها و شانه ‌ها نیازمند اکسیژن بیشتری هستند و این تلاش‌ها منجر به قوی‌تر شدن قلب می‌گردد.

صعود در سربالایی‌ها نیاز به سیستم گردش خون را در بدن افزایش می‌دهد. بدن نیز با افزایش مویرگ‌ها در عضلات به این نیاز پاسخ می‌دهد و این به سلول ‌های عضلات اجازه می‌دهد تا همه خون مورد نیاز خود را برای دریافت مقادیر وسیع اکسیژن و مواد مغذی به منظور تامین انرژی در اختیار داشته باشند. میتوکندری‌ها انبار‌های تأمین انرژی در سلول‌ها هستند که در صعود‌ها به شدت فعال می‌شوند تا فرد بتواند با فعالیت بیشتر سازگار شود و اکسیژن را مؤثرتر مصرف کرده و لاکتاکت را نیز از سلول‌ها بزداید و آن را برای انرژی استفاده کند. صعود کمک می‌کند که دوچرخه‌سوار افزایش لاکتاکت خود را افزایش داده و در مرحله هوازی بماند و در شدت‌های بالاتر چربی بسوزاند همه این ها به این معناست که شما می‌توانید سریع‌تر، محکم تر و طولانی‌تر رکاب بزنید. دوچرخه سواران برای حفظ یک ریتم ثابت به همان اندازه که از پاهای خود استفاده می‌کنند، نیازمند عضلات مرکزی نیز هستند. هنگامی که نیروی پیش برنده فرد از طریق عضلات مرکزی به فرمان منتقل می‌شود عضلات شکم، پشت و پهلو که مرکز انتقال قدرت هستند به پائین تنه برای افزایش نیروی وارد بر پدال کمک می‌کنند . صعود باعث تقویت قدرت عضلات مرکزی می‌شود . اما توصیه می‌شود با استفاده از تمرینات مکمل و بدون دوچرخه مقاومت این عضلات را هنگام رکاب زدن افزایش دهید. صعود کردن بیشتر یک تمرین ذهنی است تا جسمانی و علم ثابت کرده است که تلقین منفی عملکرد دوچرخه‌سوار را پائین می‌آورد و تلقین مثبت به شما کمک می‌کند تا پشتکار داشته‌باشید. برخی راه‌های ایده‌آل برای تمرینات ذهنی وجود دارد که نتایج بسیار خوبی در بر‌داشته‌اند برای نمونه گفتن مداوم از پسش برمیایی و برگزیدن اهداف کوچکی مانند فقط به دکل بعدی برس در واقع تصویر سازی پیروز شدن در صعودی طولانی را آسان می‌کند. هر بار رسیدن به اوج، اعتماد به نفس شما را برای دستیابی به پیروزی بعدی بیشتر می‌کند. رکاب زدن در مسیر سر‌بالا دوچرخه‌سوار را به عقب می‌کشد و هر چه طول مسیر پرشیب‌‌تر باشد، کشش جاذبه قوی‌تر است. بنابراین فرد برای حفظ نیروی حرکتی پیش‌برنده باید عضلات بیشتری را وارد عمل کند. صعود در سربالایی‌ها، بخصوص در حالت نشسته عضلات سرینی، چهار‌سر و دوقلوها را بسیار بیشتر از زمان رکاب زدن در کفی‌ها درگیر می‌کند. صعود باعث ساخته شدن ارتباط‌های عصبی-عضلانی، می‌شود بنابراین بدن فرد قادر خواهد بود تارهای عضلانی بیشتری را فعال کند و همچنین تارهای کوچکتر را در عضلات می‌شکند تا مجددا در زمان استراحت، نیرومندتر ساخته شوند و این سبب می‌شود که به مرور زمان صعود‌های مشابه، کمی آسان‌‌تر شوند.